Harry Styles แฮร์รี สไตลส์

แฮร์รี เอ็ดเวิร์ด สไตลส์ (อังกฤษ: Harry Edward Styles; เกิด 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1994) เกิดเมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2537 เป็นนักร้องและนักแสดงชาวอังกฤษ การเริ่มต้นในวงการดนตรีของเขาเกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2553 เมื่อเขาเข้าร่วมวงดนตรีหนุ่ม One Direction ซึ่งเป็นวงบอยแบนด์ที่ก่อตั้งขึ้นจากการแข่งขันดนตรีในรายการ The X Factor ของประเทศอังกฤษ ทุกสมาชิกในวงนี้ก่อตั้งจากการถูกคัดออกจากการแข่งขันดนตรีโซโล และหลังจากนั้นกลุ่มเขากลายเป็นหนึ่งในกลุ่มบอยแบนด์ที่ขายดีที่สุดในประวัติศาสตร์ก่อนที่จะพักการกิจกรรมอย่างไม่มั่นคงในปี พ.ศ. 2559

สไตลส์ได้เปิดตัวอัลบั้มเดี่ยวชื่อตัวเองที่ค่ายเพลงโคลัมเบียในปี พ.ศ. 2560 ซึ่งขึ้นอันดับหนึ่งในอังกฤษและสหรัฐอเมริกา และเป็นหนึ่งในอัลบั้มที่ขายดีที่สุดในโลกในปีนั้น ซิงเกิลในอัลบั้มนี้ที่ชื่อ “Sign of the Times” ก็ครองอันดับหนึ่งในอินเด็กซ์แค่อัลบั้มที่หนึ่งของอังกฤษ ในอัลบั้มที่สองของสไตลส์ที่ชื่อ “Fine Line” (2562) ก็ขึ้นอันดับหนึ่งในอินเด็กซ์บิลบอร์ด 200 ของสหรัฐอเมริกาและมียอดขายในสัปดาห์แรกที่ใหญ่ที่สุดโดยศิลปินชาวอังกฤษ และเป็นอัลบั้มที่เข้าร่วมรายการ “500 Greatest Albums of All Time” ของนิตยสาร Rolling Stone ในปี พ.ศ. 2563 ซิงเกิลที่สี่ในอัลบั้มนี้ที่ชื่อ “Watermelon Sugar” ก็ครองอันดับหนึ่งในอินเด็กซ์บิลบอร์ด 100 ของสหรัฐอเมริกา ในอัลบั้มที่สามของสไตลส์ที่ชื่อ “Harry’s House” (2565) ได้ทำการทำลายสถิติต่าง ๆ และได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง โดยได้รับรางวัลแกรมมี่สำหรับอัลบั้มของปีในปี พ.ศ. 2566 ซิงเกิลในอัลบั้มนี้ที่ชื่อ “As It Was” ก็กลายเป็นเพลงที่ครองอันดับหนึ่งในการคิดรวมกันของเพลงที่ขายดีที่สุดในทั่วโลกตามนิตยสาร Billboard

สไตลส์ได้รับความชื่นชมและรางวัลจากหลากหลายองค์กร รวมถึงรางวัล Brit Awards 6 รางวัล รางวัลแกรมมี่ 3 รางวัล รางวัล Ivor Novello 1 รางวัล และรางวัล American Music Awards 3 รางวัล หน้าที่การแสดงภาพยนตร์ของเขารวมถึงหนัง Dunkirk (2560) และ Don’t Worry Darling และ My Policeman (ทั้งคู่ในปี พ.ศ. 2565) นอกจากดนตรีและการแสดงแล้ว สไตลส์ยังเป็นที่รู้จักในเรื่องของแฟชั่นที่น่าตื่นเต้น โดยเขาเป็นชายคนแรกที่ปรากฏตัวเดี่ยวในปกนิตยสาร Vogue

ชีวิตในวัยเด็ก

แฮร์รี เอ็ดเวิร์ด สไตลส์ เกิดเมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2537 ที่เรดดิช รัฐวูสเตอร์เชียร์ อังกฤษ   เป็นลูกชายของนักขับรถและนายทุนดิสมันด์ “เดส” สไตลส์ และแม่ที่เป็นเจ้าของที่ดินแอน เทวิสต์ (นามสกุลเดิมเซลลี)  เมื่อเขายังเป็นเด็ก แฮร์รีย้ายไปอยู่กับพ่อแม่และพี่สาวที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านโฮลมส์ แชเพิล จัวร์ชายร์  พ่อแม่ของเขาแยกกันเมื่อเขาอายุเพียงเจ็ดปี แม่ของเขาภายหลังแต่งงานกับคู่ค้าทางธุรกิจ จอห์น ค็อกซ์  แต่ทว่าพวกเขาได้แยกกันในภายหลัง หลังจากนั้นแม่ของเขาแต่งงานอีกครั้งในปี พ.ศ. 2556 กับ รอบิน ทวิสต์ ผู้ที่เสียชีวิตจากโรคมะเร็งในปี พ.ศ. 2560 ทำให้แฮร์รีมีพี่เลี้ยงอย่างแก่ชื่อไมค์และน้องสาวเลี้ยงชื่อเอมี้

แฮร์รีกล่าวว่าเขามี “วัยเด็กที่ดี” และได้รับการสนับสนุนตลอดเวลาจากพ่อแม่  เมื่อเป็นเด็ก เขาร้องเพลงเพลงหน้าที่บนเครื่องคาราโอเกะที่ได้รับจากปู่ของเขา และเพลงแรกที่เขาบันทึกคือเพลง “The Girl of My Best Friend” ของเอลวิส เพรสลีย์  แฮร์รีเรียนที่โรงเรียนโฮลมส์ ชาเพิล คอมเพระเฮนซีฟสคูล  ที่นั่นเขาเป็นนักร้องหลักของวง White Eskimo ที่ได้รับรางวัลในการแข่งขัน Battle of the Bands ระดับท้องถิ่น  เมื่ออายุ 16 ปี เขาทำงานพาร์ทไทม์ที่เบเกอรี่ W. Mandeville ในโฮลมส์ แชเพิล

ศิลปะ

สไตล์ดนตรีและอิทธิพล

แนวเพลงของแฮร์รี สไตลส์ได้ถูกบรรยายให้เป็นแนวเพลงป๊อป (pop), ร็อคป๊อป (pop rock), ร็อค (rock), ซอฟต์ร็อค (soft rock), นิวเวฟ (new wave) และซินธ์ป็อป (synth-pop) โดยมีส่วนประกอบของเพลงฟอล์ค (folk) และบริตป็อป (Britpop)   สไตลส์ได้มีการอธิบายถึงสไตล์ดนตรีในอัลบั้มโซโล เดียวของเขาว่าเป็น “สมุดแบบผสมผสานระหว่างร็อคคลาสสิกแนวลอสแองเจลิสกับบอลลัด” โดยนิวมิวสิกแนวยุคที่เจ็ดสิบของ NME  และ “ดนตรีแนวซอฟต์ร็อกที่สนุกและเปิดเผยความอารมณ์ของช่วงเวลาในยุคที่เจ็ดสิบ” โดยโรลลิ่งสโตน และ “การผสมผสานแนวมาแฟลดร็อกที่มาจากความผันผวนในครึ่งศตวรรษที่แล้วของดนตรี” โดยนิตยสาร Time  การสร้างของแฮร์รีได้รับความส่งผลจากศิลปินที่เขาโตขึ้นมาฟัง เช่น พิงค์ ฟลอยด์, โรลลิ่ง สโตนส์, เบิ้ลส์ และฟลีทวู้ดแมค รวมถึงการเขียนเพลงของแฮร์รี นิลสัน  แฮร์รีกล่าวว่าเขียนเพลงของนิลสันเป็น “ซื่อสัตย์และดีมาก และฉันคิดว่าเกิดขึ้นเพราะเขาไม่พยายามจะเสริมหาคำซับซ้อน”  อัลบั้มโซโลที่สองของเขาชื่อ Fine Line ได้ถูกพบโดย NME ว่าได้รับ “เสียงที่คว้าทำคืนจากอัลบั้มครองของเขาแรกและผสมผสานกับความสามารถในการทำเพลงที่สูง”

แฮร์รีกล่าวว่า “ฉันคิดว่าดนตรีนั้นสำคัญมากที่จะเปลี่ยนแปลง – และนั้นแสดงออกไปที่เสื้อผ้าและวิดีโอและทุกสิ่งทุกอย่างนั้น นั่นคือเหตุผลที่คุณมองกลับไปที่เดวิด โบวีกับซิกกี้ สตาร์ดัสต์ หรือเบียทิลส์และอาร์แด และวิวัฒนาการต่าง ๆ ที่สำคัญนี้มาจากความกล้าหาญ”  ขณะที่กำลังทำอัลบั้ม Fine Line เขากล่าวว่าเขายังคงมองวิดีโอของโบวีจากยุคที่ผ่านมาในโทรศัพท์ของเขา เพื่อเป็นคำอธิบายที่ให้กำลังใจ เขายังกล่าวถึงฟรีดี้ เมอร์ควิร์ล เอลวิส เพรสลีย์ และ พอล แม็คคาร์ทนีย์ (รวมถึงโปรเจกต์ข้างทางของเขา คือ Wings) เป็นต้นเป็นแรงบันดาลใจของเขา ในขณะที่กล่าวถึงการสวมใส่ของแฮร์รีเอง เขากล่าวถึงชาเนีย ทไวน์ ที่เป็นแรงบันดาลใจสำคัญในด้านดนตรีและแฟชั่นของเขา อัลบั้มที่เขาชื่นชอบมากที่สุดคืออัลบั้ม Astral Weeks ของนักดนตรีชาวไอร์แลนด์ Van Morrison ซึ่งเขาเรียกว่าเป็น “สมบูรณ์อย่างสิ้นเสียง” และเขายังพิจารณาอัลบั้ม At Last! ของ Etta James ว่าเป็น “สมบูรณ์อย่างสิ้นเสียง” ตอนที่เขายังเป็นเด็ก แนวดนตรีของ Pink Floyd ในอัลบั้ม The Dark Side of the Moon ในปี พ.ศ. 2516 ได้ทำให้เขาคิดว่า “เขาไม่ค่อยเข้าใจ แต่เขาย้ำสำหรับเขาเป็นความรู้สึกที่ดีจริงๆ”  แอลบั้ม Blue ของ Joni Mitchell ในปี พ.ศ. 2514 ได้เป็นแรงบันดาลใจให้แฮร์รีติดต่อกับนักเล่นเครื่องดูดระฆังของอัลบั้มนี้ ซึ่งเขาได้ร่วมงานกับเขาในอัลบั้ม Fine Line

การแสดงบนเวที

ในฐานะศิลปินซอโล แฮร์รี สไตลส์ได้เลือกที่จะเปิดทัวร์ในฐานะนักดนตรีแนวร็อคพร้อมกับวงดนตรีหลังค้าง แฮร์รีเล่นกีตาร์อะคูสติกนอกจากการให้เสียงร้อง  กีตาร์นำ มิตช์ โรว์แลนด์ และกลองและเสียงร้อง แซร่า โจนส์ได้ทัวร์กับแฮร์รีในทั้ง Harry Styles: Live on Tour และ Love on Tour  สมาชิกอื่น ๆ ในวงดนตรีของเขาประกอบด้วยนักดนตรีชาวสวีเดน Elin Sandberg นักดนตรีประเภทดั้ง Niji Adeleye นักดนตรีคีย์บอร์ดและเสียงร้อง Pauli Lovejoy นักดนตรีหลากหลายเครื่องเคียงและเสียงร้อง Ny Oh นักดนตรีเบสซ์ Adam Prendergast นักดนตรีคีย์บอร์ด Yaffra นักดนตรีคีย์บอร์ดและเสียงร้อง Claire Uchima และนักดนตรีกีตาร์และคีย์บอร์ดและเสียงร้อง Charlotte Clark  Jade Yamazaki Stewart จาก Seattle Times กล่าวถึงวงดนตรีว่า “[Love on Tour] รู้สึกเหมือนเทศกาลดนตรีแนวร็อคในยุคของ ค.ศ. 1970 มากกว่าการแสดงในสนามประเทศที่เป็นที่รู้จักของศิลปินป็อปชื่อดัง”

นักวิจารณ์ได้เห็นแฮร์รีส์เป็นนักแสดงที่มีพลังงานในอย่างที่น่าแปลกใจตั้งแต่ปี พ.ศ. 2558 ในบทวิจารณ์ของนิตยสาร Rolling Stone เกี่ยวกับการแสดงคอนเสิร์ตของวัน ดิเร็กชันที่ MetLife Stadium โรบ เชฟฟิลด์กล่าวว่า “เหมือนกับการดูภาพยนตร์ของเซครีทาเรียที่วิ่งในแข่ง Belmont Stakes ในปี พ.ศ. 2516 – เขาอยู่ห่างกว่าคู่แข่งอีก 31 ความยาว แต่เขาวิ่งอย่างรวดเร็วมากในส่วนสุดท้ายเพราะเขาหลงใหลในการเป็นเร็ว”  แฮร์รีไม่ชอบร่วมสนุกหลังการแสดงหรือบริโภคสารหลังการแสดงเพื่อให้การแสดงเป็นแบบนักกีฬาเพื่อให้ได้การแสดงที่ดีที่สุดให้กับแฟน  ครูเมคลีนได้บรรยายความมีความพลังของเขาในเวทีใน The Face ในปี พ.ศ. 2565 ว่าเป็น “ความมีความกระตือรือร้นในการกระเด็นเท้า การกะพริกเพิ่มความรู้สึกของความสนุก” ที่เป็น “เร้าใจไม่ได้ล้างผลาญ”  ศิลปินในเวทีของเขาได้ถูกเปรียบเทียบกับเฟรดดี้ เมอร์ควิร์ล และ มิค แจกเกอร์  ในขณะที่ความเก๊กฮวยและความมีสนุกของเขาได้ทำให้ถูกเปรียบเทียบกับ ร็อด สติวอาร์ท

แฟชั่น

แฮร์รี สไตลส์ในช่วงที่อยู่ในวงการ One Direction สวมใส่กางเกงสกินนี้ (skinny jeans), เสื้อผ้าที่ใส่ได้ (sheer blouses), ลายดอกไม้ (floral prints), สูทสวยสลวย (flamboyant suits) และรองเท้าสั้น (ankle boots)   นิโกล ซอนเดอร์ส จาก Billboard ทำนอกทีได้ระบุว่าแฮร์รี สไตลส์ แฟชั่นได้ “ความเจริญรุ่งเรืองจากเด็กวัยสาวที่สวมเสื้อฮู้ดสีม่วงจาก Jack Wills ไปเป็นการผสานสัมพันธ์ของเพลงร็อคในยุคที่เจ็ดสิบกับความมีความสะอาดแบบนกแก้ว”  เกี่ยวกับเวลาที่อยู่ในวงการ One Direction นักเขียน AllMusic ได้กล่าวว่า “บุคคลิกที่น่ารักและเสียงร้องที่ยืดหยุ่นได้สามารถทำให้เขาอยู่ในตำแหน่งเป็นคน Timberlake ในกลุ่ม”  ลีอา กรีนบลัตต์ จาก Entertainment Weekly บรรยายเขาเป็น “นักหยิบแย้มที่มีความสุขที่จะสวมใส่ตรานิมิค”  ในช่วง Four ของวงการในปี พ.ศ. 2557 เขาเริ่มเป็นนักมิตรงานกับนักตัดชุดแฮร์รี แลมเบิร์ต  ในปี พ.ศ. 2559 เขาปรากฏในนิตยสาร Another Man  หลังจากนั้น แอน ที โดนาฮิว จาก The Guardian นิยมเขาว่าเป็น “ศิลปินที่ความนิยม” ที่ให้ “บริการที่ดีกว่าเสื้อที่โล่งเสียง” และส่งสัญญาณ “ความภูมิใจในการประชาธิปไตยและแฟชั่น” ไม่ใช่ที่จะเน้นที่ความมีชื่อเสียงที่แพร่หลายทั่วโลก  คริส แพนเนล จาก Billboard ได้ทำนายว่า “สไตล์ของแฮร์รีได้เสียงร้องสดเสียงนักแสดงให้ฟังเสมอ”

เป็นศิลปินซอโล แฮร์รี สไตลส์ได้เลือกที่จะใส่สูทสีชมพูแบบทำเอง, เสื้อผ้าที่มีจุดที่แพร่หลาย, กางเกงชุดซาตินพิมพ์, และเน้นแบรนด์ Gucci  เอริก้า ฮาร์วูดของ Vanity Fair ได้กล่าวว่าแฮร์รีได้เปลี่ยนสไตล์ของเขาจาก “เด็กหนุ่มเสื้อโอเวอร์” ไปเป็น “นักเชิญชวนที่ชอบใส่สูทให้ดูหรูหรา”  สไตล์ของเขาได้ถูกยกย่องว่า “น่าเป็นที่สุด”, “ก้าวไกลของแฟชั่น”, และ “สนุกสนาน”  โดยอ้างถึงการใช้สีชมพู แฮร์รีได้พูดถึงกับนักข่าว Rolling Stone: “สีชมพูคือสีที่เป็นความจริงเท่านั้นที่จะเป็นสีของร็อคแอนด์โรล” แอน พาวเวอร์ส จาก NPR กล่าวว่าแฮร์รีสไตล์แฟชั่นนี้เหมือนกับการแสดงของสปายซ์ เกิร์ลส์ ที่ไปผ่านการประชุมตามความเหมาะสมของศิลปะและแฟชั่นเพื่อนำเสนอเรื่องราว

ในปี พ.ศ. 2562 แฮร์รี สไตลส์เริ่มใส่เสื้อน่อง (sweater vests), กางเกงสวมขาหลวม (baggy high-waisted pants) และสร้อยคอของเปิร์ล (pearl necklaces)  ซึ่งทำให้เจคอบ แกลลาเกอร์จาก The Wall Street Journal ตั้งชื่อให้เขาว่าเป็น “ผู้ก่อตั้งแนวโน้มของสร้อยคอเปิร์ลให้กับผู้ชาย”  ท็อม แลมอนท์จาก The Guardian ระบุว่าบางส่วนของการเลือกใส่ของแฮร์รีสไตลส์ได้เสริมสร้างความสำคัญในการสนทนาเกี่ยวกับแฟชั่นที่แยกตามเพศ  ในปี พ.ศ. 2563 แฮร์รีสไตล์เป็นผู้ชายคนแรกที่ปรากฏตัวคนเดียวในหน้าปกของนิตยสาร Vogue ในฉบับเดือนธันวาคม  นักข่าวจากฝั่งขวาได้วิจารณ์เขาเพื่อสวมใส่ชุดเดรสสีน้ำเงินบนหน้าปก แคนดิซ โอเวนส์ต้องการให้สังคมต้อง “นำกลับมาใช้ชายผู้หญิง”  และเบน ชาปิโร้จาก The Daily Wire กล่าวว่าหน้าปกนี้ “เป็นการลงมติเกี่ยวกับความเป็นชายสำหรับผู้ชายที่จะสวมใส่ชุดแต่งเกี้ยว”  แฮร์รีตอบโต้ต่อการวิจารณ์ดังกล่าวโดยกล่าวว่า “ถ้าไม่สวมใส่   เพราะเป็นเสื้อผ้าของหญิง คุณจะปิดกั้นโลกของเสื้อผ้าที่ยอดเยี่ยม” และว่า “สิ่งที่น่าตื่นเต้นในขณะนี้คือคุณสามารถสวมใส่สิ่งที่คุณชอบ”  การเลือกใส่เดรสร่วมกับการปฏิเสธไม่ตอบคำถามเกี่ยวกับเพศของเขาได้เปิดเผยตัวเขาต่อการกล่าวโจมตีเกี่ยวกับเป็นแหล่งความฝันของสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเพศ  ในปี พ.ศ. 2565 เดรสของ Gucci ที่เขาสวมในหน้าปกนิตยสารนี้ได้รับการจัดแสดงในนิทรรศการ “Fashioning Masculinities: The Art of Menswear” ที่พิพิธภัณฑ์ V&A   บางชุดอื่น ๆ ของแฮร์รีสไตลส์ยังถูกนำมาจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์ เช่น สูทเจ้าบลูสีพื้นที่ Rock and Roll Hall of Fame และสูทหนังในพิพิธภัณฑ์ Grammy Museum at L.A. Live.

แฮร์รี สไตลส์มักเน้นให้ความสำคัญกับงานออกแบบของนักออกแบบรายย่อย ระหว่างช่วงล็อกดาวน์ เสื้อคาร์ดิแกนของ JW Anderson ที่แฮร์รีสไตลส์สวมในการซ้อมในรายการ Today ปี พ.ศ. 2563 กลายเป็นไวรัลบน TikTok เมื่อ Anderson จัดเตรียมแพทเทิร์นฟรีให้ทำเป็นออนไลน์ พิพิธภัณฑ์ V&A ได้เข้ามีความเป็นเจ้าของคาร์ดิแกนนี้ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2563 และเรียกความเป็นที่สนใจแห่งนี้ว่า “ปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมที่ส่งความหมายถึงความสามารถของความคิดสร้างสรรค์และสื่อสังคมในการนำผู้คนมาเชื่อมต่อกันในช่วงเวลาที่แย่ลง”

ซึ่งได้รับรางวัล British Style Award ในงาน Fashion Awards ปี พ.ศ. 2556  และตั้งอันดับที่ 4 ในรายการ 50 คนที่สวยที่สุดของ British GQ ปี พ.ศ. 2561 ที่นักออกแบบแม่นยำมิเกิ้ล คอร์สได้เรียกเขาว่า “ภาพเขียนที่ประสบความสำเร็จในสไตล์เรคเกอร์ของชาวอังกฤษ: ทะเลาะเต็มที่และมีความหลากหลาย และสวมใส่อย่างไม่ต้องขอโทษ” ในปี พ.ศ. 2563 เขาได้ถูกเลือกเป็น “ผู้ชายที่มีสไตล์ที่สวยที่สุดของ GQ”  แฮร์รีสไตลส์ยังอยู่ในอันดับแรกและอันดับห้าของรายการ “The 50 Fittest Boys” ของ British Vogue ในปี พ.ศ. 2559 และ 2560 ตามลำดับ  และได้รับเสียงเสียงเป็น “ชายที่น่ารักที่สุดในดนตรีป๊อป” เป็นรายการต่อเนื่อง 3 ปีตั้งแต่ พ.ศ. 2559 ถึง พ.ศ. 2561 จากการสำรวจของ Capital รายการวิทยุของประเทศอังกฤษ  ในปี พ.ศ. 2563 เขาได้รับการยกย่องว่าเป็น “ชายที่มีอิทธิพลที่สุดในด้านแฟชั่น”

ชีวิตส่วนตัว

แฮร์รีสไตลส์แบ่งเวลาอยู่ระหว่างบ้านสองแห่งในพื้นที่เหนือของลอนดอน ก่อนหน้านี้เคยอาศัยข้างบน Sunset Strip ในเมืองลอสแอนเจลิส แต่ได้ขายที่อาศัยในลอสแอนเจลิสหลังจากเคลียร์เมืองนี้  เขายังเป็นเจ้าของอพาร์ทเม้นท์ในแมนฮัตตัน แฮร์รีสไตลส์เคยอาศัยในหลังคาของบ้านของนักผลิตเพลง เบน วินสตัน ในแฮมป์สเต็ดฮีธ ลอนดอน เป็นเวลา 20 เดือนตอนแรกของอาชีพของเขาในขณะที่เขากำลังมองหาบ้านของตัวเอง

แฮร์รีสไตลส์เชื่อในกรรมาธิรวมถึงเมื่อเชลซี แฮนเดิร์ ถามว่าเขาเชื่อในพระเจ้าหรือไม่ เขากล่าวว่าเขามองตัวเองว่า “มีพระเจ้ามากกว่าที่เป็นศาสนาและเป็นคนมีความสำเร็จที่คิดว่ามีอะไรส่วนกล่าวอยู่เหนือเราหรือเกินกว่าเรา”  ในการสัมภาษณ์กับนิตยสาร Vogue ปี พ.ศ. 2563 แฮร์รีสไตลส์ร่วมปฏิบัติกายพิลาทิสและทำสมาธิทุกวัน  เขายังเข้าร่วมเธอราปีเป็นประจำ

เขาได้รับรางวัล Best Viral Moment for Animals Award จาก PETA ในปี พ.ศ. 2565 เมื่อแฟนคลับเริ่มโยนแค่นั้นไปที่เวทีในการแสดงคอนเสิร์ตและแชนท์ให้เขาทาน  แฮร์รีสไตลส์ยืนยันในปี พ.ศ. 2560 ว่าเขามีโพลิเธเลีย คือภาวะที่มีนิ้วมากกว่าสองนิ้ว

ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2562 แฮร์รีสไตลส์ถูกตั้งชื่อเป็นอันดับที่สองในรายการ Sunday Times Rich List ของนักดนตรีในอาณาจักรสหราชอาณาจักรที่อายุต่ำกว่า 30 ปี โดยมีมูลค่าสุทธิประมาณ 58 ล้านปอนด์ หลังจากที่เคยอยู่ในอันดับที่สามในรายการปีก่อนโดยมีมูลค่าสุทธิประมาณ 50 ล้านปอนด์  เขาคงอยู่ในอันดับที่สองในรายการในปี พ.ศ. 2563 และ 2564 โดยมีมูลค่าสุทธิประมาณ 63 ล้านปอนด์และ 75 ล้านปอนด์ ตามลำดับ  เขาเปิดท็อปรายการในปี พ.ศ. 2565 โดยมีมูลค่าสุทธิประมาณ 100 ล้านปอนด์ ทำให้เป็นนักดนตรีที่มีรายได้สูงสุดอายุต่ำกว่า 30 ปีในอาณาจักรสหราชอาณาจักร

ความสัมพันธ์

ตั้งแต่พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 ถึง มกราคม พ.ศ. 2555 แฮร์รีสไตลส์คบกับนักนำรายการทีวี แคโรไลน์ แฟล็ก ซึ่งความสัมพันธ์ของพวกเขาได้สร้างความ kontroversi โดยที่เธอมีอายุสูงกว่าเขาถึง 14 ปี  เขายังมีความสัมพันธ์สั้น ๆ กับนักร้องนักแต่งเพลงชาวอเมริกา เทย์เลอร์ สวิฟท์ ในปี พ.ศ. 2555 ซึ่งเป็นที่ทำให้แฟนและสื่อสันติสุขในการเดาว่าพวกเขาได้เขียนเพลงเกี่ยวกับกันหลังจากการเลิกกัน  ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2560 ถึง 2561 แฮร์รีสไตลส์เคยมีความสัมพันธ์กับนางแบบชาวฝรั่งเศส-อเมริกา คามิลล์ โรว์ ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจในการสร้างอัลบั้ม Fine Line ในปี พ.ศ. 2562  ตั้งแต่มกราคม พ.ศ. 2564 ถึง พฤศจิกายน พ.ศ. 2565 แฮร์รีสไตลส์เคยมีความสัมพันธ์กับนักแสดงและผู้กำกับ ออลิเวีย ไวลด์  นิตยสาร Rolling Stone กล่าวว่าในปี พ.ศ. 2565 “ถ้าแฮร์รีสไตลส์ถูกยกย่องเป็นอย่างใกล้ชิด แพทเนอร์ของเขาต้องถูกยกย่องให้ใกล้ชิดไม่ได้สำหรับบางแฟนของเขา”